شنیدن در مورد خشونت و جنگ و دیدن تصاویر آن برای اکثر مردم ناراحت کننده است. به ویژه برای افرادی که به دلیل درگیری و بحران ها مجبور به ترک کشور خود شده و به ایالات متحده آمده اند، این موضوع می تواند دشوارتر باشد. والدین ممکن بیشتر نگران این باشند که فرزندان شان در مورد جنگ بشنوند و یا تصاویر خشونت آمیز را مشاهده کنند.
ذیلأ شش راه وجود دارد که والدین می توانند به حمایت از فرزندان خود کمک کنند:
۱. مواظب خود باشید - اطفال، به خصوص اطفال کوچک، برای اینکه چگونه احساس باید داشته باشند به والدین خود نگاه می کنند. به عنوان مثال، هنگامی که والدین به طور آشکار پریشان و ترسیده باشند، فرزندانشان ممکن است کمتر احساس مصوئنیت و بیشتر احساس ترس داشته باشند. این بدان معنی نیست که والدین باید تظاهر یا واکنش جعلی از خود نشان دهند. در عوض، می توانند موارد زیر را در نظر بگیرند:
- داشتن یک مکان خصوصی و بزرگسالان قابل اعتماد که در آن بتوانند احساسات خود را آزادانه در غیاب فرزندان خود بیان کنند. این می تواند با یک دوست، یک شخصیت مذهبی یا یک داکتر روانشناس باشد.
- انجام دادن یک فعالیت بشکل روزانه بمنظور مدیریت واکنش های خود، مانند عبادت کردن، ورزش و تکنیک های تنفس. اگر فردی برای یادگیری مهارت های مقابلوی جدید به کمک نیاز دارد، یا مهارت های مقابلوی که استفاده میکند برایش مؤثر نیست، می‌تواند با کیس ورکر یا داکتر خود تماس بگیرد تا آنها را به یک مشاور یا روانشناس راجع سازد.
- استفاده از کلمات و رفتار الگوساز. وقتی والدین احساسات خود را توضیح می دهند و اینکه چگونه با آن مقابله میکنند، به کودکان شان کمک می کند تا بفهمند چه احساسی دارند و یک مثال از مقابله برای آنها ارائه می شود. بطور مثال، یکی از والدین می تواند توضیح دهد: "وقتی به اتفاقی که در حال رخ دادن است فکر می‌کنم واقعاً ناراحت می شوم. هنگامیکه احساس ناراحتی می کنم، دوست دارم با یک دوست خود صحبت کنم تا به من کمک کند احساس بهتری داشته باشم. وقتی خودت غمگین هستی چه کار می کنی؟"
زمانی که عزیزان شما در معرض خطر قرار دارند - اگر والدین عزیزانی دارند که هنوز در شرایط خطرناکی به سر می برند، ممکن است مدیریت این وضعیت و مقابله با آن برای آنها سخت تر باشد. در این شرایط، والدین میتوانند برای خود و فرزندان شان کمک و حمایت بیشتری بخواهند. که این می تواند از طرف یک گروه حمایت، یک شخص مذهبی یا یک روان شناس باشد. کیس ورکر، داکتران و مشاوران مکتب می توانند منابع خوبی برای معرفی و راجع سازی منابع حمایوی باشند.
۲. واکنش های رایج را درک کنید - شنیدن در مورد جنگ و درگیری و دیدن تصاویر آن می تواند احساسات و رفتار های مختلفی را ایجاد کند. افراد ممکن است احساس ترس بیشتری داشته باشند، در خوابیدن مشکل داشته باشند، تمرکز یا به خاطر سپردن برایشان دشوارتر باشد، احساس دوری از دیگران داشته باشند، خشمگین باشند، اضطراب بیشتری داشته باشند و یا خاطرات بد آنها دوباره زنده شوند. برای کودکان، احساسات معمولاً در رفتار های شان ظاهر میشود. والدین ممکن متوجه شوند که فرزندانشان بیشتر احساسات خود را از طریق رفتار های شان، بد خلقی کردن یا حرکات پس رفته مانند مرطوب کردن تخت خواب شان نشان دهند. دانستن واکنش های مرتبط به سن به یک رویداد آسیب زا می‌تواند به والدین کمک کند تا فرزندان خود را بهتر درک کرده و حمایت کنند.
۳. با فرزند تان صحبت کنید – والدین می توانند با فرزند شان در مورد وضعیت به روش مناسب به سن شان صحبت کنند. کودکان کوچکتر ممکن است فقط نیاز به یاد آوری داشته باشند که مصئون بوده و والدین شان با آنها کنار شان هستند، اما کودکان بزرگتر ممکن سوال های داشته باشند یا بخواهند بحث طولانی تر داشته باشند. والدین می توانند گفتگو را با دانستن وضعیت و پرسیدن اینکه فرزند شان چه می داند و چه احساسی دارد آغاز کنند. و باید به شیوه ای بدون قضاوت به اطفال شان گوش کنند و به فرزندان خود بفهمانند که احساسات و عواطف آنها هر چه که هستند معتبر و قابل درک هستند. والدین باید سعی کنند آرامش خود را حفظ کنند و در حد توان به سوالات فرزندان خود پاسخ دهند. و عیب نیست اگر بگویند پاسخ بعضی از چیز ها را نمی دانند. والدین می توانند با گفتن به فرزند خود که او را دوست دارند، کنارشان هستند و همیشه برای صحبت کردن آماده هستند، آرامش دهند. در صورت طولانی شدن یا بدتر شدن وضعیت ممکن است والدین نیاز به گفتگوهای متعددی در طول زمان با اطفال خود داشته باشند.
۴. پابند یک روال باشید – داشتن روال منظم به افراد در هر سنی کمک می کند تا حس قابل پیش بینی و مصئونیت داشته باشند، اما به ویژه برای کودکان اهمیت بیشتری دارد. مثلاً، رفتن به رختخواب و بیدار شدن هر روز در ساعت معین کمک کننده است. همچنین داشتن برنامه های منظم روزمرهٔ دیگر مانند وعده های غذایی منظم، حمام گرفتن، معمول یا روتین های قبل از خواب، یا فعالیت های ویژهٔ آخر هفته نیز مفید میباشد. این عادات روزمره و هفته وار به افراد کمک می کند تا احساس نظم و کنترول داشته باشند و در مواقع استرس از خود مراقبت کنند.
۵. زمان بیشتری را با هم بگذرانید - ممکن است والدین ضرورت داشته باشند که به کودکان خود وقت و توجه بیشتری بدهند و با انجام فعالیت هایی مانند خواندن کتاب، بازی کردن یا آشپزی به صورت خانوادگی و باهم، این مسئله را تقویت دهند. والدین همچنین می توانند کودکان خود را بیشتر در آغوش بگیرند، نزدیک آنها بنشینند و آنها را نوازش بدهند به خصوص اگر کوچکتر هستند. این موارد به اطفال کمک می کند که به یاد داشته باشند و برایشان اطمینان حاصل شود که والدین شان در کنار آنها هستند و آنها را دوست دارند.
۶. محدود کردن استفاده از رسانه ها - شنیدن در مورد جنگ و خشونت یا دیدن تصاویر آن می تواند ناراحت کننده باشد و ترس و اضطراب را افزایش دهد. والدین باید سعی کنند قرار گرفتن در معرض رسانه ها را به خصوص برای کودکان کوچک خود محدود کنند. کودکان بزرگتر ممکن است در مکتب یا از طریق وسایل شخصی مانند کمپیوتر یا تلیفون همراه بیشتر در معرض قرار بگیرند. والدین باید گفتگو های صادقانه و باز در مورد تأثیر چنین مسایل با اطفال شان داشته باشند و حتی با هم یکجا مشاهده کنند تا به سوالات شان پاسخ داده بتوانند. همچنین والدین میتوانند فیلتر های کنترول والدین را برای جلوگیری از تصاویر زننده، محدود کردن زمان استفاده از کمپیوتر یا تلیفون همراه را در نظر گیرند و یا در مورد اینکه چه ویب سایت هایی مناسب و مجاز هستند با اطفال شان بحث کنند.